Doorfluistergedicht
De droom aan de zee.
Mijn droom is ontploft! Ik word wakker
Van de schrik van mijn schuld en wanhoop.
Misschien ben ik sluwe verrader?
Wie heb ik dit keer vermoord?
Ik sta op terras. Het is ochtend.
Mijn droom laat me nog niet los.
De golven betogen, dat hoor ik,
De zee roept de hemelse SOS!
De wolken die drijven boven
worden grijs van verdriet.
Alsof hebben ze aangehouden
Bewaken door hevige wind.
Hun vonnis is nog niet duidelijk,
Maar schulden zijn niet draagbaar.
Nu kruipen ze tussen de bomen
Ontmoedig en erg gehoorzaam.
Ik weet niet waar zit hun rector
Maar tril ik met angst van zijn toorn.
vladiemir de lange, februari 2015
60 jaar
ik hou van jou
ik hou van jou
hoe kan dat nou
je hebt je vriendin
en ik mijn vriend
wat moet ik nou
ik hou van jou
ik weet niej hoe
maar het is gebeurt
ik hou van jou
en jij van mij
sanne zuidema, juli 2004
15 jaar, speciaal onderwijs
pgs
ik wou dat ik een traan was...
geboren in jouw ogen...
leven op je wang...
en sterven op je lippen...
sanne zuidema, september 2004
15 jaar
pgs, leeuwarden
remy
remy is irritant
emmy stond eens in de krant
marleen was daar niet bij
y daarvan wordt je blij
rick johannes christoffel van poppel, april 2006
14 1/2 jaar, vwo
eckart, eindhoven